TÜRKÇENİN RUMELİ YAKASI

TÜRKÇENİN RUMELİ YAKASI

Üsküp deyince, Makedonya deyince, Kosova deyince, velhasıl Rumeli ve Balkanlar deyince, benim için akan sular durur. Sebebini bilmeyip de “Nedir sendeki bu Üsküp, Kosova, Balkanlar sevdası?” diye soranlara cevabım çok basit ve net bir şekilde şudur:
“Çünkü ben Üsküp’e kökten bağlıyım, Rumeli’ye gönülden bağlıyım.”

Üsküp, ata topraklarımdır; ismini taşıdığım büyük dedemin (Rakip dedem) yattığı, Adem dedemin de doğup 9 yaşına kadar büyüdüğü (Kuruşa köyü) ve 1913’te göç etmek zorunda bırakıldığı topraklardır. Kökten bağlılığım işte bu sebeptendir.

Kosova’da, BM ve AB’nin uluslararası misyonlarındaki görevlerim vesilesiyle 2004-2005 ve 2011-2014 yılları arasında yaklaşık dört yıl yaşadım. Bu süre zarfında çok güzel anılar ve dostluklar biriktirdiğim için de bu topraklara gönülden bağlıyım.

Dolayısıyla Üsküp ile, Makedonya ile, Kosova ile ilgili her bir kitap, dergi, gazete, belgesel, sinema, dizi, vs. aklınıza ne gelirse işte, beni heyecanlandırır, okuma ve seyretme iştiyakı ile sarıp sarmalar.

Son olarak okuduğum “Türkçenin Rumeli Yakası” kitabı da işte bu kitaplardan biriydi. Üsküplü olan, Üsküp’te yaşayan, Makedonya Türklerinin “Türkçenin Bayraktarları” olarak adlandırabileceğimiz önemli ve etkili yazar ve şairlerinden biri olan Leyla Şerif Emin hanımefendinin kaleminden çıkan ve her Rumeli Türkünün, her Rumeli sevdalısının mutlaka okuması gerektiğini düşündüğüm fevkalade bir kitap.

“Türkçenin Rumeli Yakası -Rumeli’de İnsan, Dil ve Edebiyat” Başlıkta da görüldüğü üzere kitap, “Rumeli’de İnsan, Rumeli’de Dil ve Rumeli’de Edebiyat” olarak üç ayrı bölümden oluşuyor. Bu bölümlerde neler mi var? Gelin bunu da bizatihi yazarın kendisinden, kitabın önsözünde yazmış olduğu satırlardan öğrenelim:

“İlk bölümde “insan” derken; aslında burada yaşayan insanların mizacı, annelerin portresi, babaların yürüyüşü, ninelerimizin masalları, yaşayanların mücadelesi, öğretmenlerin öğretme aşkı, çocukların ara mahallelerdeki oyunları, yörüklerimizin engin yüreği, göç edenlerin ardından bakan fakat göç etmeyerek kalanları temsil edenlerin yaşayışı, Yücelcilerin hüzünlü hikayeleri anlatılıyor. Kısaca kalanların halleri, insan halleri ama…

İkinci bölümde ise “Türkçenin çekilmediği yerler vatandır.” diyen Yahya Kemal Beyatlı’nın bu cümlesini yaşayan ve yaşatmaya çalışanların dil üzerinden nasıl bir vatan inşa ettikleri konu ediliyor. Türkçe, sadece bir dil değil vatandır burada. İşte o konuyu, farklı yazarlarla sohbet eder gibi anlatmaya çalıştım. Türkçe Eğitim Bayramı tek milli ve resmi bayramımız olduğu için bu bayramı nasıl kutladığımız ve Türkçenin bu topraklardan çekilmemesi için o değirmene su taşıma hikâyelerimiz bu bölümün konusunu oluşturuyor.

Üçüncü bölümde ise bu topraklarda kalem ile mücadele etmiş bazı edebiyatçılarımızı, bu topraklarda yetişen ve Balkan havasını soluyarak bu diyarda var olmaya çalışanların ortak yönlerini bulabilirsiniz.”

Prof. Dr. Mehmet Samsakçı’nın ifadeleriyle “Leyla Şerif Emin’in bu kitabının özellikle de Türkiye’de basılması, Türkiye Türk’ünün Balkanları biraz daha anlaması, biraz daha kavraması ve Türkiye’nin Balkanlar için ne demek olduğunu biraz daha idrak etmesi için çok önemli bir adımdır.”

Yazımızı yazar Leyla Şerif Emin’in bizlere açık bir çağrısı ile bitirelim:
“Türkçe’nin çekilmediği yerler vatansa, o zaman bu vatanda Türkçe çıkan her şeye sahip çıkın ki o vatan ilelebet yaşamaya devam etsin.”