TEKİRDAĞ’DAN PORTRELER-METİN DABAN

Tekirdağ’dan Portreler – Metin Daban

Yirmili yaşlarımın başında Bedesten’in oraya çok takılırdım. Orada tanıştığım insanların,
şahit olduğum olayların haddi hesabı yok. Görmüş geçirmiş insanlarla anlattım hep.

Orada tanıştığım insanlar içerisinde yeri ayrı olan birisi vardı, Metin Abi. Kendi kendini
yetiştirmiş bir insandı ve şiire çok meraklıydı. Günümüzde hafızasında bir iki dizeye yer
veren kalmadı. Metin Abi şiir antolojisi gibiydi. Herhangi bir akımdan herhangi bir ülke
şiirinden bir örnek okuyabilirdi. Hayatı şiir olmuştu. Çok güzel şiirler yazardı. İyi bir şairdi.
Çok okurdu.

Şehirlerde şiir, edebiyat konuşabilecek çok az insan kaldı. Tabi internetin gelmesi ve
insanların bir araya getiren mekanların değişmesi bu duruma neden oldu. Birisiyle tanış
olacaksın, denk gelmek için aynı yere gideceksin, denk gelip oturup bir iki bir şey içerek
sohbet edeceksin…
Metin Abiyle genelde Bedesten’in orada buluşurduk. Ne yazdıysak kimleri okuduysak hemen
paylaşırdık.

Ne iş yaptığını hiç sormadım. Muratlı Caddesinde yürürken Cengiz Topel Meydanını geçince
Atatürk İlköğretim Okuluna gelmeden boş bir alan var, orada çorap sattığını gördüm. Metin
Abi’den alışveriş yapanlar onun iyi bir şair olduğunu bilmiyordu maalesef.

Bir gün yolda akrabasına rast geldim. Metin Abi’yi uzun zamandır görmediğimi söyledim.
Tek başına yaşardı. Şiir yazdığı kadınlar vardı; ama hiç isimlerini geçirmezdi. Beyin
kanamasından vefat etmiş. Tekirdağ’dan bir şair geldi geçti maalesef. Şiirleri kayboldu.
Tekirdağ’ın güzel bir yüzüydü. Allah rahmet eylesin.