GÜPEGÜNDÜZ

Güpegündüz

Biz uyuyoruz ya ,tüm alem uyuyor sanıyoruz.
Oysa ne çok yanılıyorsunuz, her zamanki gibi.
Seher vakti yaşadığım koca şehirde gökyüzüne baktım,
güneş daha doğmamış, tazecik bir gün.
Aylardan ağustos sonu,
mevsim ay çiçeği .
Her yerini sarmış kokusu koca şehrin.
Buram buram kokuyor.
Hasadı çok yakın.
Biz uyurken ne çok şey oluyor bizim için.
Armut tatlaniyor, karpuz olgunlaşiyor, üzüm salkım salkım büyüyor.
Oysa bizler hırsla yatıp hırsla kalkıyoruz.
Kendimiz için daha ne çok şey yapacagiz
, biz daha fazlasini hak ediyoruz…
Yeni bi söylem duydum “uyurken kazanmaliyim!”
Biz güpegündüz kaybediyoruz.
Çiğnemeden yutuyoruz hayatı.
Sonra tadı yok hiçbir şeyin diye hayiflaniyoruz.
Ruhumuz bedenimizin gerisinde kaliyor çoğu kez,
hırs şehrinin sokaklarında.
Beğenmiyoruz.
Hiçbir şey tatmin etmiyor .
Ne yaşadığımız şehir,
ne yediğimiz yemek ,
nede aynadaki yüz.
Hepsini değiştirmek, geliştirmek istiyoruz.
Oysa bazen sadece yavaşlamak gerekir ,
belkide durmak.
Güzel bir manzarayı seyretmeden geçerseniz hiçbir güzelleri değmez göz beneklerinize.
Mutlu bir anı ruhunuzun derinliklerinde hissetmedikce , hic bir anlami olmaz yüreğinizde.

Bugün güneşin doğuşuna denk geldiysek durup seyredelim .
Bir gencin umuduna şahit olduysak ,büyütelim yüreğinizde.
Bosverin siz uyurken kazanmayı.
Hayattayken yaşamayı,
yaşarken hakkını vermeyi ,
Va oluşun sebebini unutmayalım yeter .
Aile danışmanı
Serpil Yaşar